Αυτόνομο ηλιακό σύστημα υδροδοτεί χωριό στο Μεξικό

Σε ένα μικρό χωριό στις ζούγκλες της χερσονήσου Yucatan στο Μεξικό, όπου η κοντινότερη πηγή πόσιμου νερού βρίσκεται μια ώρα μακριά, ερευνητές από το MIT δοκιμάζουν ένα σύστημα που καθαρίζει το νερό με τη βοήθεια του ήλιου.

Tweet

Το σχετικά φθηνό σύστημα αποτελείται από πολλά μετρίου μεγέθους φωτοβολταϊκά πάνελ, μια μεγάλη δεξαμενή για να κρατήσει το καθαρό νερό και ένα υπόστεγο μεγέθους τηλεφωνικού θαλάμου που στεγάζει την καρδιά του συστήματος: αντλίες, φίλτρα και μεμβράνες, και υπολογιστές που επιτρέπουν στο σύστημα να λειτουργεί μόνο του.

Οι ηλιακοί συλλέκτες, έχουν προγραμματιστεί να μεγιστοποιούν τη σύλληψη του ηλιακού φωτός, να τροφοδοτούν τις μηχανοκίνητες αντλίες του συστήματος που κατευθύνουν το καφέ, υφάλμυρο νερό των γεωτρήσεων σε ημιδιάτρητες μεμβράνες, μια διαδικασία γνωστή ως αντίστροφη όσμωση. Οι μεμβράνες φιλτράρουν και αδειάζουν το καθαρό, πλέον, πόσιμο νερό σε μία μεγάλη δεξαμενή, αφήνοντας πίσω άλατα και άλλα βαρέα μέταλλα. Ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας συννεφιασμένης μέρας, η ηλιακή εγκατάσταση μπορεί να παράγει περίπου 1.000 λίτρα πόσιμου νερού, αρκετό για την προμήθεια του χωριού των 450 κατοίκων.

Η ομάδα, με επικεφαλής τον Steven Dubowsky, καθηγητή μηχανολογίας και Αεροναυπηγίας και Αστροναυτικής, επιβλέπει το σύστημα για τους τελευταίους τέσσερις μήνες, εκτελώντας τις δοκιμές, που, σε περίπτωση επιτυχίας, είναι δυνατό να επαναληφθεί και σε άλλα μέρη του κόσμου, όπου το καθαρό πόσιμο νερό αποτελεί έναν σπάνιο και δαπανηρό πόρο. Το έργο γίνεται με την υποστήριξη της Kellogg Foundation και του Fondo Para La Paz, μια Μεξικάνικη οργάνωση.

Όπως πολλά μικρά χωριά στο Γιουκατάν, η κοινότητα που φιλοξενεί την ομάδα του ΜΙΤ έχει περιορισμένη και διαλείπουσα πρόσβαση στο νερό. Δύο φορές την εβδομάδα, οι τοπικές αρχές παρέχουν υφάλμυρο νερό από μακρινές πηγές  υπογείων υδάτων. Αυτό το νερό δεν είναι πόσιμο. Αντ αυτού, οι χωρικοί το χρησιμοποιούν για να καθαρίσουν πατώματα ή να πλύνουν ρούχα. Οι κάτοικοι μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν όμβρια ύδατα, που συλλέγονται σε μεγάλες δεξαμενές ή λίμνες, αν και πρέπει να βράσει πρώτα το νερό για να αποφευχθεί η βακτηριακή μόλυνση.

Το πόσιμο νερό αγοράζεται σε 20-λίτρων φιάλες, οι οποίες μεταφέρονται με φορτηγά στο χωριό. Αλλά το χωριό έχει λίγα αυτοκίνητα και οι χωρικοί – οι περισσότεροι από τους οποίους είναι αγρότες διαβίωσης – είναι μόλις και μετά βίας σε θέση να αντέξουν οικονομικά την τιμή των περίπου 20 πέσος ανά φιάλη.

Αντίθετα, ο Dubowsky αναφέρει ότι η MIT συσκευή καθαρισμού νερού, που έχει εγκατασταθεί απευθείας στο χωριό, παράγει ένα 20-λίτρων μπουκάλι πόσιμου νερού για λιγότερο από ένα πέσο. Ενώ το σύστημα είναι σε μεγάλο βαθμό αυτόνομο, η ομάδα τώρα εκπαιδεύει μέλη της κοινότητας να το συντηρεί, περιοδικά αλλάζοντας τα φίλτρα και αντικαθιστώντας πρόσθετες ύλες στο νερό.