ΣΕΦ: Προσοχή στο πλαίσιο ανάπτυξης των ΑΠΕ

Περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει, ίσως δημιουργήσει η πρόταση που παρουσίασε ο ανεξάρτητος βουλευτής κ. Σ. Κουβέλης για τη χρηματοδότηση και τη βελτίωση του πλαισίου ανάπτυξης των ΑΠΕ.

 
Παρά τις καλές προθέσεις του συντάκτη, ο αποσπασματικός τρόπος που αντιμετωπίζει ορισμένα κρίσιμα θέματα και ο πρόχειρος τρόπος σύνταξης των σχετικών τροπολογιών, απειλούν να οδηγήσουν σε νέες περιπέτειες την αγορά. Όπως έχει τονίσει πολλές φορές ο ΣΕΦ, κρίσιμες προϋποθέσεις για την υγιή ανάπτυξη της αγοράς των φωτοβολταϊκών αποτελούν η σταθερότητα του νομοθετικού πλαισίου και η συνολική αντιμετώπιση των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων, όχι μια διαρκής αποσπασματική προσθήκη αλληλοαναιρούμενων διατάξεων και λογικών ή και παράλογων αιτημάτων που διάφοροι θέτουν κατά καιρούς στους βουλευτές.

Αναφέρουμε παραδειγματικά τις προτάσεις που αφορούν την επιβολή τέλους στη μεταβίβαση των αδειών και την αύξηση των εγγυημένων τιμών στα μη διασυνδεδεμένα νησιά, οι οποίες κινούνται προς μία κατεύθυνση σαφώς αντίθετη από αυτή που εγγυάται μια βιώσιμη αγορά ΑΠΕ σε βάθος χρόνου με το μικρότερο δυνατό κόστος για τους καταναλωτές.

1. Επιβολή τέλους μεταβίβασης των αδειών για έργα ΑΠΕ

Η μεταβίβαση αδειών, με εξαίρεση αυτές που αφορούν ενδοομιλικές μεταβιβάσεις ή λειτουργούντα έργα, δεν είναι μια πρακτική που βοηθά την υγιή ανάπτυξη της αγοράς. Ο τρόπος καταπολέμησής της όμως δεν είναι η "νομιμοποίηση" των συναλλαγών αυτών και η διατίμηση των αδειών με νόμο ή υπουργική απόφαση. Αυτό απλώς θα διαιωνίσει το πρόβλημα, αυξάνοντας το συνολικό επενδυτικό κόστος.

Με τις σημερινές συνθήκες, επενδυτές καταφεύγουν στην εξαγορά μιας άδειας όχι γιατί ενδιαφέρονται για την υψηλή ταρίφα που έχει διασφαλίσει, αλλά γιατί δεν έχουν εναλλακτική λύση. Αν υποβάλουν μια νέα αίτηση σήμερα θα πρέπει να αναμείνουν για ένα χρονικό διάστημα αρκετών ετών, πριν τους παρασχεθεί ηλεκτρικός χώρος. Το τίμημα που καταβάλουν για την εξαγορά αναιρεί το όφελος από την υψηλότερη ταρίφα (η επιβάρυνση από μία εξαγορά άδειας αντιστοιχεί σήμερα σε τουλάχιστον 20% αύξηση στην ταρίφα για να πετύχει ο επενδυτής την ίδια απόδοση σε σχέση με το ίδιο έργο χωρίς αυτή την πρόσθετη επιβάρυνση). Έτσι, καρπώνεται τελικά ένας μεσάζοντας την υπεραξία της άδειας ενώ και οι επενδυτές δεν ωφελούνται την υψηλή ταρίφα και επιβαρύνεται ο Ειδικός Λογαριασμός ΑΠΕ και εν τέλει οι καταναλωτές.

Μια βιώσιμη λύση είναι να χάσουν οι αναξιοποίητες άδειες σημαντικό μέρος της προστιθέμενης αξίας που κατέχουν σήμερα, να αποδεσμεύσουν τον ηλεκτρικό χώρο που καταλαμβάνουν και να δοθεί άμεσα πρόσβαση σε νέους επενδυτές στο πολύτιμο αγαθό του ηλεκτρικού χώρου. Αν τηρηθεί αυστηρά και απαρέγκλιτα η πρόνοια του Ν.3851/2010 ώστε η προσφορά όρων σύνδεσης να δίνεται από τον Διαχειριστή το πολύ εντός τετραμήνου και η δέσμευση του ηλεκτρικού χώρου να γίνεται με κατάθεση εγγυητικής επιστολής, τότε οι νεοεισερχόμενοι δεν θα χρειαστεί να καταφύγουν στη δευτερογενή αγορά αδειών. Μη ξεχνάμε ότι σήμερα τα δίκτυα είναι εικονικά κορεσμένα λόγω πλήθους αιτήσεων και τετραετών δεσμευτικών προσφορών και όχι λόγω πραγματικών έργων.

2. Αύξηση των εγγυημένων τιμών στα μη διασυνδεδεμένα νησιά

Οι προτεινόμενες για τα μη διασυνδεδεμένα νησιά τιμές είναι εξόχως υψηλές (52% πάνω από τις ισχύουσες σήμερα!) και εκτός πραγματικότητας αγοράς. Φοβούμαστε ότι ο προτείνων βουλευτής έπεσε θύμα κακής πληροφόρησης. Οι τιμές αυτές αντανακλούν το κόστος της προηγούμενης τριετίας, όχι το σημερινό. Πρόνοια του νομοθέτη θα πρέπει να είναι η βιωσιμότητα των επενδύσεων με τη μικρότερη δυνατή επιβάρυνση των καταναλωτών, όχι ο εύκολος και γρήγορος πλουτισμός μιας μικρής μειοψηφίας σε βάρος του συνόλου των καταναλωτών. Εξάλλου, το επιπλέον κόστος εγκατάστασης φωτοβολταϊκών συστημάτων σε ένα νησί, υπερκαλύπτεται από τις καλύτερες αποδόσεις λόγω των ευνοϊκότερων συνθηκών ηλιοφάνειας.

Η πρόσφατη αναθεώρηση των εγγυημένων τιμών για τα φωτοβολταϊκά (31/1/2012) αντανακλά τη σημερινή πραγματικότητα αναφορικά με το κόστος ανάπτυξης εγκατάστασης και λειτουργίας των συστημάτων τόσο στην ηπειρωτική Ελλάδα όσο και στα μη διασυνδεδεμένα νησιά, για τις διάφορες κατηγορίες συστημάτων.

Πέραν των ανωτέρω και άλλων πρόχειρα γραμμένων τροπολογιών, που επιχειρώντας να εισάγουν μια θετική πρόνοια (π.χ. πολεοδομική διευκόλυνση έργων έως 500 kWp, διασφάλιση της ταρίφας με τη δήλωση ετοιμότητας σύνδεσης) αναιρούν υφιστάμενες θετικές ρυθμίσεις για το σύνολο των έργων, ,υπάρχουν και ορισμένες προτάσεις, που κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, όχι όμως με την απαιτούμενη τόλμη. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την πρόταση να διατίθεται για τη χρηματοδότηση των ΑΠΕ το 70% των πόρων που θα συγκεντρώνονται από τη δημοπράτηση δικαιωμάτων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Σωστό, μόνο που το ΥΠΕΚΑ έχει ήδη προτείνει να δοθεί για τις ΑΠΕ το 100% των σχετικών πόρων για την περίοδο 2013-2015.

Η πιο θετική ίσως πρόταση είναι αυτή που αφορά στην επιβολή τέλους στην εξόρυξη του λιγνίτη, το οποίο ορίζεται στο ύψος των τριών (3) ευρώ ανά τόνο εξόρυξης (ή ισοδύναμα σε 6,4 ευρώ ανά λιγνιτική μεγαβατώρα). Η πρόταση αυτή είναι καλύτερη από την αντίστοιχη του ΥΠΕΚΑ που εισηγείται την επιβολή έκτακτης εισφοράς στο λιγνίτη ύψους 2 ευρώ ανά μεγαβατώρα.

Είναι απόλυτα θετική και επιθυμητή η αυξημένη ευαισθησία βουλευτών, σε σχέση με τις ΑΠΕ και την προστασία του περιβάλλοντος. Για να έχουν όμως οι όποιες πρωτοβουλίες ένα θετικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να προηγείται διαβούλευση με τους φορείς της αγοράς. Σύμφωνα με τον συντάκτη, η πρόταση νόμου αποτελεί προσπάθεια, που είναι αποτέλεσμα συνεργασίας των τελευταίων δύο μηνών, με φορείς του κλάδου των ΑΠΕ καθώς και με τις σχετικές εθνικές αρχές. Σε ότι αφορά στον ΣΕΦ, αλλά και άλλους φορείς που ασχολούνται επί μακρόν με τις ΑΠΕ, δεν υπήρξε αντίστοιχη συζήτηση και διαβούλευση και για αυτό και οι προτάσεις δεν αντανακλούν τις απόψεις του κλάδου. Η διαβούλευση αυτή, μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει και αυτό φαίνεται να το αντιλαμβάνεται πλέον και το αρμόδιο υπουργείο που, ακόμη και όταν δεν συμφωνεί με τις απόψεις μας, τουλάχιστον τις επιζητά.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ