Δεν είναι όλα τα φωτοβολταϊκά ίδια!

Λίγο έως πολύ, όλοι οι καταναλωτές επιζητούν την ποιότητα και από την πλευρά των Εμπορικών και Τεχνικών Εταιρειών –δυστυχώς– όλοι διατείνονται ότι την προσφέρουν. Στην πραγματικότητα:
Η επένδυση σε ένα φωτοβολταϊκό σύστημα διαρκεί –ή πρέπει να διαρκεί – τουλάχιστον για 25-30 χρόνια. 
Ανεξάρτητα από το μέγεθος του συστήματος, ακόμη και στα σημερινά επίπεδα τιμών, τα φωτοβολταϊκά πλαίσια αποτελούν το 50-60% της αξίας της επένδυσης. 
Τα φωτοβολταϊκά πλαίσια εκτίθενται άμεσα στο περιβάλλον για περισσότερα από 25 χρόνια. `Αρα ένα ποιοτικό φωτοβολταϊκό πλαίσιο πρέπει να εξασφαλίζει: 
Υψηλή απόδοση για τουλάχιστον 25-30 χρόνια 
Ασφαλή και απρόσκοπτη λειτουργία, η οποία είναι εξαιρετικής σημασίας, ειδικά στα συστήματα Net-Metering, τα οποία κατά μία έννοια ταυτίζονται με το κόστος λειτουργίας του κτιρίου..
 

Έχει παρατηρηθεί ότι η επιδίωξη της γρήγορης απόσβεσης μιας επένδυσης έχει διαμορφώσει μια φιλοσοφία στην επιλογή εξοπλισμού, η οποία βασίζεται σε τρεις πολύ σαθρούς άξονες, τρεις φωτοβολταϊκούς «μύθους»:
 

Μπορεί οπτικά να μοιάζουν σε γενικές γραμμές, αλλά μια προσεκτικότερη ματιά σε ένα φωτοβολταϊκό πλαίσιο εύκολα αποκαλύπτει διαφορές στη σχεδίαση, τη μηχανική στιβαρότητα, αλλά και την ποιότητα των υλικών. Σε επίπεδο εφαρμογής και συγκρίνοντας τις αποδόσεις παραγωγής, οι διαφοροποιήσεις γίνονται ακόμη πιο εντυπωσιακές.

Σαφώς, ένα ποιοτικό προϊόν πρέπει προσφέρεται στην κατάλληλη τιμή, ώστε ο επενδυτής να ελκύεται. Ύψιστης σημασίας, όμως, είναι να γίνει αντιληπτό από τον επενδυτή/καταναλωτή τι ρίσκα αναλαμβάνει με την απόφασή του να θέσει σε απόλυτη προτεραιότητα το χαμηλό κόστος, χωρίς να εξετάσει σε βάθος τα χαρακτηριστικά των φωτοβολταϊκών πλαισίων και την αξιοπιστία του κατασκευαστή. Οι εκπτώσεις στην ποιότητα του φωτοβολταϊκού εξοπλισμού οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε προβληματική λειτουργία, χαμηλή απόδοση και συμβιβασμό της επένδυσης.

Οι φωτοβολταϊκές επενδύσεις, είτε στο πλαίσιο Feed-in Tariff είτε ως συστήματα Net-Metering, δεν είναι και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αγώνας ταχύτητας. Το αντίθετο μάλιστα: πρόκειται για αγώνα αντοχής, μεγάλων αποστάσεων και ανώμαλου δρόμου! Δίνοντας προτεραιότητα στο χαμηλό κόστος κτήσης με στόχο τη γρήγορη απόσβεση της επένδυσης, είναι πλέον αποδεδειγμένο και στην πράξη ότι τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η ίδια η επένδυση.
 

Το υλικό που χρησιμοποιείται περισσότερο για την κατασκευή φωτοβολταϊκών στοιχείων στη βιομηχανία είναι το πυρίτιο. Είναι ίσως και το μοναδικό υλικό που παράγεται με τόσο μαζικό τρόπο. Το πυρίτιο σήμερα, αποτελεί την πρώτη ύλη για το 90% της αγοράς των φωτοβολταϊκών.
 
Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα του πυριτίου είναι:
-Μπορεί να βρεθεί πάρα πολύ εύκολα στη φύση. Είναι το δεύτερο σε αφθονία υλικό που υπάρχει στον πλανήτη μετά το οξυγόνο. 
-Μπορεί εύκολα να λιώσει και να μορφοποιηθεί. 
-Οι ηλεκτρικές του ιδιότητες μπορούν να διατηρηθούν μέχρι και στους 125oC κάτι που επιτρέπει τη χρήση του πυριτίου σε ιδιαίτερα δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες. Αυτός είναι και ο λόγος που τα φωτοβολταϊκά στοιχεία πυριτίου αντεπεξέρχονται σε ένα ιδιαίτερα ευρύ φάσμα θερμοκρασιών.
Το πυρίτιο, ανάλογα με την επεξεργασία του, δίνει μονοκρυσταλλικά, πολυκρυσταλλικά ή άμορφα υλικά, από τα οποία παράγονται τα φωτοβολταϊκά στοιχεία (κυψέλες). 

Τα φωτοβολταϊκά πάνελ συνήθως αποτελούνται από: 
-Ένα ηλιακό γυαλί με προ-τοποθετημένη την ειδικά επεξεργασμένη μεμβράνη προστασίας (EVA). Πρόκειται ουσιαστικά για ένα σκληρυσμένο, προεντεταμένο ηλιακό γυαλί.
-Ηλιακές φωτοβολταϊκές κυψέλες ενωμένες σε στοιχειοσειρές.
-Μία υαλώδη μεμβράνη ειδικής επεξεργασίας (EVA) καθώς και μια μονωτική μεμβράνη στην πίσω πλευρά. Και τα τρία παραπάνω στρώματα δημιουργούν ένα ανθεκτικό ελασματοποιημένο φύλλο, πολύ ανθεκτικό στις καιρικές συνθήκες, το οποίο τοποθετείται σε ένα σταθεροποιητικό πλαίσιο αλουμινίου και μια υποδοχή σύνδεσης (φωτογραφία 2).